Waarom koos je voor Amerikaanse spoorwegen?

[Frits]

Ik ben wel benieuwd naar jullie beweegredenen en argumenten. Vertel. 

Wel dit is mijn verhaal.
In mijn rangeerbaan ontwerp moet er op afstand gekoppeld en ontkoppeld kunnen worden.
Het door mij hogelijk gewaardeerde Duitse materieel in de vorm van Altbau E-locs rijdt allemaal met een haak/schroefkoppeling rond en om daar nu een Kadee koppeling op te monteren. Hmmm.
Bovendien hebben deze mooie Altbau locs verende buffers en een bovenleiding nodig en dat is op een kleine rangeerbaan (wegens ruimte gebrek) ook geen pluspunt. Het zo interessante bewegen van de drijfstangen en het feit dat ze zelf hun geluid voortbrengen, weegt toch niet zwaar genoeg.

Helemaal, nadat ik nog eens naar een ook bewonderenswaardige Shay en Climax heb gekeken en ontdekte dat er in een spoor 0 uitvoering heel goed een echt puffende rookgenerator en een mooie geluidsgenerator te bouwen is. Bovendien bestaan er zoveel versies van dat soort spoorwegmateriaal, dat je als modelbouwer een grote vrijheid hebt.

• Dus geen kwetsbare lastige bovenleiding.
• Geen of weinig seinen (dispatcher).
• Doordat alle voertuigen op draaistellen rijden zijn er krappe boogstralen mogelijk.
• De Kadee koppeling is perfect voor het rangeren.

Vroeger was een mooie Shay problematisch om te bouwen vanwege de bijzondere tandwielen. Maar daar lachen mijn printers nu om. Omdat ik alleen rangeer en geen zware treinen trek, houden die kunststof tandjes het echt wel uit.
Daarom beste forumleden, begin ik weer aan Amerikaanse treinen. (Ik heb eerder een gestrande poging gedaan in G-spoor in 2002) 
Ik hoop mijn project nu wel af te kunnen maken. Geld en ruimte zijn geen probleem, maar gelet op mijn leeftijd (75) en met die virus toestanden buiten, weet je het maar nooit.

Frits

[dutchbuilder]

Zodra ik mij dingen kan herinneren zijn er al modeltreinen in mijn leven.
Typisch gevalletje paplepel zou ik zo zeggen.
Mijn vader had treinen van Fleischmann met van die rails met kartonnen bielzen.
Mijn eerste spoorbaantje was een cirkel met een opwind locomotief.
In de jaren die daar op volgden zelf een layout gemaakt op zolder.
Fastforward naar de jaren 70 waarin ik The Model Railroader en narrow gauge ontdekte.
Alleen was smalspoor, vooral uit de States, niet te betalen en moeilijk verkrijgbaar.
Ik ben altijd al een liefhebber van smalspoor geweest vooral na de artikelen in de model railroader van Malcolm Furlow.
Bij gebrek aan beter dus maar wat gedaan met H0 van Athern.
Dat was goed verkrijgbaar via de firma van Arkel in Oud Beierland.................................................

In 2006 nadat ik helemaal niets meer gedaan had met deze hobby, een mislukt huwelijk kwam er tussendoor, kwam ik tijdens het surfen op het internet 0n30 tegen.
Bachmann had een serie lcomotieven en rollend materieel uitgebracht voor een goede prijs.
De verzendkosten en mee-eetbelasting vielen ook mee.
Voordeel was de spoorbreedte van 16,5mm, H0 rails.
Laat ik een jaar of twintig daarvoor al zoiets gemaakt hebben!
Ik ben in de juiste tijd er in gesprongen als je ziet wat men voor een tweedehands loc of wagon durft te vragen tegenwoordig.
En daar zitten lijken tussen dat wil je niet weten.
Schandalig!!
Onze oosterburen spannen de kroon marges van 100 tot 200%.

Ik hoef niet handsfree te kunnen rangeren op mijn baan als ik mijn modellen, gekocht of zelf gemaakt, maar kan laten rijden.
Ik heb drie aparte niveau's waarvan er eentje is voorzien van keerlussen en de andere twee zijn gewoon rondjes om de kerk.

Zie mijn topic.

https://www.amerikaanse-treinen.nl/forum/index.php?topic=10.0

Voor de rest zijn er diverse topics van mijn hand te vinden in de scratchbuild afdeling.

Ton

[American]

Ja, ik zal ook eens 'n poging wagen.
Bij ons thuis, 5 kinderen, was er altijd wel iemand (jongens) die iets met treinen had.
Dan mijn oudste broer 'n tijdje, toen mijn jongste broer.
En ik heb ook op verschillende tijden 'n treinbaan gehad (kleintje).
Ik denk dat dit ook kwam omdat mijn vader (beste man en vriend) rangeerder was in Nijmegen.
Hij had ook bij tijd en wijlen 'n treinbaan, of zoiets.
Zelf mocht ik (heel) vaak met hem mee op de sik.
Dat was prachtig en genieten.
Als ik de leeftijd heb bereikt om achter de meisjes aan te gaan, is de liefde voor treinen over gegaan.
Overigens was bij ons thuis altijd de bekende merken: Marklin, Fleishmann, Trix, Lima etc.
Mijn vrouw en ik gingen trouwen en ook nog in het mooie Oss wonen.
Ze werd zwanger en ik dacht: een beginset van Marklin kopen!!!
Dat is ook gebeurd en ook uitgebreid met allerlei andere Marklin spullen.
Ja, alles kwam in de kas terecht om te versloffen.
Later kreeg ik een eigen bedrijf en was er een vertegenwoordiger die aan mij vroeg: of ik nog hobby's had.
Want ik werkte 6 dagen in de week en zondags in de papieren, u kent dat wel?
Ik zei, eigenlijk niet en jij?
Hij zei toen, ik verzamel poppen en model treinen.
Oh, ik heb ook nog iets in de kast liggen hier op het bedrijf.
Laat eens zien en de week later kwam hij met 'n hele doos Marklin rails (m-rail).
Dit is ongeveer 25 jaar geleden.
Nu ben ik de laatste (13) jaren helemaal overgestapt op On30.
En dat was een fantastische keus geweest toen!!!
Ik maak elk jaar, zoals de meeste weten, een complete nieuwe module voor Rail (On30).
Ik denk dat de volgende wordt overgeslagen.
Nou, dat was het wel 'n beetje in een notendop!!!

[JohnT]

Tja waar zal ik beginnen. Bij het begin maar. Ik was altijd gefascineerd door treinen maar financieel een onbereikbaar station voor mij toen ik zo'n jaar of negen was.


Ik heb tot die leeftijd ook altijd met een slechte gezondheid te maken gehad. Wegens hartproblemen meer in het ziekenhuis dan thuis. Het ziekenhuis was in die tijd gewoon mijn thuis vond het er gewoon prettiger omdat ik er meer tijd doorbracht. Toen ik negen jaar was kon het hart geopereerd worden, een grote klok repareer je makkelijker dan een klein polshorloge zij de dokter. Na die operatie ben ik blij verast met een trein als cadeau, de locomotief een V200 van mijn ouders en een blauwe personenwagon van mensen uit de straat, toen ging dat nog gewoon zo. Met die loc en de wagon kon ik vanuit het bed op het raamkozijn heen en weer rijden op anderhalve meter rails. Het merk was Märklin.  Dit was mijn start in de modelspoorwereld. Welke ik tot op heden inmiddels achtenvijftig jaar beoefen.


Ik heb altijd gereden naar Duits voorbeeld periode rijksbaan en kort daarna, stoomloc's en oude e-locs met stangaandrijving vind ik nog steeds geweldig.. Ook had ik een hondekop van Lima omdat het zo herkenbaar was, er vaak ingezeten. Je zult begrijpen dat ik inmiddels twee rail gelijkstroom ben gaan rijden. Meer mogelijk in aanschaf materiaal. Alle merken konden als het maar gelijkstroom was.


Veel later, met mijn modelbaan van 210X90 begon ik ook wel te lonken naar Amerikaans je had bij ons aan de Maashaven een speelgoedwinkel met Amerikaanse treinen, veelal messing bouwpakketten een paradijs waar ik veel tijd heb doorgebracht met kijken. Het was zo anders meer variëteit in model en kleurstelling en jaren later de betaalbare prijs en makkelijke verkrijgbaarheid. Pas toen ik op de club werd geconfronteerd met 0N30 heb ik besloten het roer om te gooien en ben ik met 0N30 begonnen maar inmiddels doe ik er ook H0 bij.


Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, Duits had toch ook wel iets. Ook hiervoor scoor ik wel is wat materieel en kan er dan mee op de clubbaan rijden. Die is naar Duits voorbeeld gemaakt. Voor mij een excuus om Duits te rijden (te kopen).

Maar als Nederlander kijk ik ook wel naar Nederlands spul, meer omdat ik het ken van vroeger. Een bruine 2200 een Hippel een Sik MAT35 enzovoort niet dat moderne spul zij het dan het GTV stel van de Vachtdallijnen om dat deze hier in de regio rijd.


Daarbij nog wat LGB voor de kleinkinderen die er niet naar omkijken en een vrouw die het allemaal goed vind maken mijn hobby tot wat het nu is.


Om antwoord te geven op de vraag waarom Amerikaans, in hoofdzaak toen de modellen en de prijs.


JohnT

[Frits]

Als kleine jongen kreeg ik een H0 spoorbaan van mijn vader. Hij bouwde hem zelf van beukenhout en had toen al een modulair karakter. Je kon het dubbelsporige ovaal helemaal demonteren en opruimen in dozen. Mijn vader en ik spijkerden geblauwde messing rails op de kunststof mat die de bielzen voorstelde. Met zand werd het ballast bed uitgebeeld. Op elk segment van de baan stond een metalen bovenleidingportaal waar we onze zelf gesoldeerde bovenleidingen ophingen. Erg kwetsbaar, helemaal voor jonge jochies. Maar goed, dat ik zelf had leren solderen in een mal. Op die baan had ik o.a. al een Amerikaanse locomotief een Baldwin van Fleischmann
Toen mijn broer en ik ouder werden kregen we andere interesses en werd de baan verkocht.

Jaren later bouwde ik met mijn zoon een Minitrix N-spoor baantje voor hem.
Weer jaren daarna, kreeg ik meer ruimte en geld en begon een grote G-spoor tuinbaan te ontwerpen met Amerikaanse treinen, omdat die betaalbaar en erg kleurrijk waren. Maar het plan was te ambitieus en we verhuisden naar elders. Einde G-spoor baan.
In Leek kwam ik in aanraking met het grootspoor. Met name het live steam 5" gebeuren boeide mij hevig en helemaal na een bezoek aan het Duitse stoom Walhalla in Sinsheim, waar in een enorme hal tientallen live steam treinen met hun machinisten er op rond tuften. Schitterend vond ik het.

Ik schafte een mechanische werkplaats voor metaalbewerking aan en begon te tekenen en te bouwen. Dat laatste viel toch behoorlijk tegen en na enkele jaren er mee door gemodderd te hebben, besloot ik in 2007 een punt achter mijn spoorbaan ambities te zetten. Ik ging fotograferen.

In 2015 begon mijn broer een nieuw N-spoor baantje en stak mij meteen aan met spoorbaan virus. Ik koos voor H0. Echter al snel werd duidelijk dat mijn verslechterde ogen daar niet meer mee overweg konden. Voor de grap kocht ik een papieren bouwplaat van een spoor 0 stoomloc en plakte dat in elkaar.
Zo ontstond het idee om van karton een werkende trein te bouwen. Veel knippen en ook laten laseren bij het Fablab in Arnhem. Het leek te lukken, maar karton deformeert vrij snel en dan is het niks meer. Verder bouwen in styreen dan?
Maar dat spul laat zich slecht laseren en lijmen. En de kleine details gaven de zelfde problemen als in H0. Het is niet netjes in elkaar te zetten door mij.

Nu heb ik deze zomer een 3D printer aangeschaft en daarmee kan ik nu wel heel leuke dingen bouwen. Zo kan ik een verenpakket in spoor 0 in een keer printen. Niets moeilijk in elkaar te zetten, maar het kan wel veren. 
Inmiddels bezit ik twee printers een grotere en een kleinere voor het fijne werk. Daarmee omzeil ik dan veel priegelwerk en schilderwerk omdat ik ook beperkt in meerdere kleuren kan printen. Zelfs de rails ga ik printen, omdat mijn trein altijd zelf de energiebron meedraagt en via de radio bestuurt wordt.
Ik heb er weer veel zin in.

Frits

[vic]

Ik heb mijn eerste treinbaan met Sint Niklaas gekregen toen ik 10 jaar was, ben het zo blijven uitbreiden tot er kids kwamen.
Heb toen alles weggedaan, maar toen de kinderen wat groter werden begon het toch terug te kriebelen.
Maar we waren ondertussen in Zwitserland op vakantie geweest, en dat smalspoor leek me wel wat.
Dus begonnen met H0m van Bemo, de Rathische Bahn en Furka Oberalpbahn, waren prachtige modellen en de gebouwen moest jezelf maken aan de hand van boeken die Bemo uitbracht met banen en stationgebouwen.
Omdat de Hoeseltse treinclub mij vroeg om een groot mijnkomplex van gebouwen uit Limburg na te bouwen en dit te weatheren, waren ze zo onder de indruk, dat ik er iedere vrijdag Masterclass weatheren van gebouwen en treinen mocht geven. Zij betaalden bij daarvoor via Hugo Olaerts (de latere Olaerts Treinshop) met wagonnetjes en treintjes van Bemo.
Maar mijn drukke werk bij de Overheid, moest veel avondwerk (beurzen, Congressen, enz... in Brussel, Gent, buitenland)doen, had ik geen tijd meer voor mijn fantastische hobby. Er was een van de leden van de Hoeseltse treinclub die graag mijn collectie van Bemo wou overnemen en met pijn aan het hart heb ik er toen mee ingestemd.
Ik bleef echter in het mate van het mogelijke in binnen en buitenland als de kans er zich doe deed toch naar Modeltreinbeurzen/tentoonstellingen gaan.
En rond mijn 50ste zag ik zo op een beurs een Amerikaanse smalspoorbaan die mij ook intrigeerde, gaan opzoeken op het net en zo bij een Engelse shop terechtgekomen die wel wat modellen in schaal 0n30 had, zo eentje gekocht via ebay en ik vond ze zo mooi dat ik er regelmatig nieuwe bijkocht. Toen ik er genoeg had begonnen met een klein baantje te bouwen, met gebouwtjes van banta, Stoney Creek en andere leveranciers toendertijd.
Ondertussen zijn wij 3 jaar geleden terug naar de gerenoveerde woning verhuisd, maar ik heb nu dus veel minder plaats, en ben bezig met een klein baantje in 0n30, alsook een minilayout in 0n18 en een klein H0n30 - baantje. Bij mij ids het rijden niet zo belangrijk maar wel de sfeer, het landschap en het zelfbouwen van gebouwtjes, sinds 2 jaren heb ik me ook toegelegd op het bouwen van minidioramaatjes in A5, A4 of op een bierviltje. Dit is voor mij het ideale en het amerikaans model leent zich daar heel goed toe.
grt.
Vic

[Frits]

Je hebt een mooie spoor carrière achter de rug. Leuk werk dat gefrunnik op een paar vierkante dm.
Bij die Hoeseltse treinclub ben ik ook eens geweest op een open dag. Ik woonde toen in Valkenburg a/d Geul.

[The_Masterer]

Waarom Amerikaans... niet persé omdat het Amerikaans is... de aanleiding zal ik hier uitleggen.

Een kameraad van me is jaarlijks vanaf begin oktober ongeveer bezig met het plannen en opzetten van zo'n Lemax (grofweg 1:48) kerstdorp. Hij had daar op een gegeven moment een H0 treintje (1:L87) doorheen lopen. Qua schaal zag dat er, in mijn ogen, niet uit en dat was hij met me eens. Ik heb meer met modelspoor, dus hij vroeg of ik eens kon kijken wat er beter bij zijn kerstdorp zou passen en zo kwam ik in de Lemax schaal al snel op schaal 0. Voor een kerstbaantje werd dat hem iets te prijzig. Toen kwam ik ook een Bachmann set in 0N30 tegen. In dezelfde schaal, maar op H0 spoor en vooral betaalbaarder. Het kwam hem op dat moment financieel niet zo heel goed uit, maar door die zoektocht was ik wel "geraakt" door de charme van 0N30. De set met een 2-6-0 en een sliertje wagons, die hij op het oog had, heb ik uiteindelijk gekocht en daarna nog een Forney.

Wat bij mij de doorslag gaf is dat je er zelf van alles bij kunt bouwen, zonder dat het al te pietepeuterig gaat worden. Het neemt wat tijd in beslag, maar ik vind het een leuk tijdverdrijf; iets bouwen uit wat simpele roerstaafjes, lucifers, karton en ander laagdrempelig basisspul.

[Joop_L]

Amerikaans gekozen omdat ik dagelijks met Nederlands spul in de weer ben. 

[Frits]

Dat klinkt heel logisch Joop, ten slotte wil een mens altijd wat anders. Toch?